บทที่ 369

จากนั้น ใบหน้าของเธอทั้งใบหน้าก็แดงก่ำ

“...อะไรกันเนี่ย ไร้สาระ ไปแล้วนะ!” เธอหันหลังแล้วขึ้นรถ

มู่เหยียนเซินมองแผ่นหลังของเธอแล้วยิ้มเบาๆ

เวินเนี่ยนเนี่ยนกอดคอเขาไว้ตลอด ซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไม่มีความห่างเหินและความกลัวเหมือนตอนแรกอีกแล้ว

จริงๆ แล้ว จนถึงตอนนี้ มู่เหยียนเซินยังคงรู้สึกเหมือนไม่ใช่...